അദ്ദിക്ർ

നാഥനില്‍ നിന്നുള്ള ഗ്രന്ഥമായ അദ്ദിക്ര്‍ പേക്കിനാവുകളാണെന്നും അല്ല, മുഹ മ്മദ് കെട്ടിച്ചമച്ച് പറയുന്നതാണെന്നും കവിതയാണെന്നുമെല്ലാമാണ് കാഫിറുകള്‍ ആ രോപിച്ചിരുന്നത്. അവരുടെ ഈ വാദത്തെ ഖണ്ഡിച്ചുകൊണ്ട് 36: 69 ല്‍, നാം അവനെ കവിത പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല, കവിയായിരിക്കുക എന്നത് അവന് യോജിച്ചതുമല്ല, ഇത് വ്യക്തമാ യ വായനയായ ഒരു ഉണര്‍ത്തലല്ലാതെ അല്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അദ്ദിക്ര്‍ ഏതുകാല ത്ത് പറഞ്ഞാലും എഴുതിയാലും അത് പേക്കിനാവുകളാണ്, പുത്തന്‍വാദമാണ്, ദുര്‍വ്യാ ഖ്യാനമാണ് എന്നെല്ലാമാണ് കഴുത ഭാരം വഹിക്കുന്നതുപോലെ ആശയമില്ലാതെ ഗ്രന്ഥം വഹിക്കുന്ന അക്രമികളായ ജനത ആരോപിക്കുക. അത് പറയുന്ന വിശ്വാസിയെക്കുറിച്ച് തീവ്രവാദിയാണ്, ഭ്രാന്തനാണ്, സമൂഹത്തില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാക്കുന്നവനാണ് എന്നും മറ്റും അവര്‍ ആരോപിക്കുന്നതാണ്. അക്കാരണത്താലാണ് കപടവിശ്വാസികളെയും അവരെ അന്ധമായി പിന്‍പറ്റുന്ന ജനതയെയും 7: 176 ല്‍ ഉപദ്രവിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും മാറ്റം വരാത്ത പട്ടിയോട് ഉപമിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവര്‍ക്ക് ഇഹത്തില്‍ നിന്ദ്യതയും പരത്തില്‍ അതികഠിന മായ ശിക്ഷയുമാണ് 2: 85 സൂക്തത്തിലൂടെ വാഗ്ദത്തം ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. ഇസ്ലാമിനെ മാ യ്ച്ചുകളയാന്‍ വരുന്ന മസീഹുദ്ദജ്ജാലിന്‍റെ പുറപ്പാട് നീട്ടാനുള്ള ഉപകരണമായ അദ്ദിക് റിനെ മൂടിവെച്ചുകൊണ്ടും തള്ളിപ്പറഞ്ഞുകൊണ്ടും നശീകരണ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലും രക്തച്ചൊരിച്ചിലുകളിലും മുഴുകി കാഫിറായ മസീഹുദ്ദജ്ജാലിനെ ആനയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വരാണ് ഇവര്‍. 10: 38; 12: 44; 20: 128 വിശദീകരണം നോക്കുക.